loodvergiftiging en angstzweet

he hallo allemaal,
het is hier nu half 10 s'avonds en kom net terug van een hapje eten met een aantal vrijwilligers. Wat hebben we gegeten? het traditionele gerecht dalbath. Dat is rijst met een aantal pittige sausjes erom heen en wat groentes.Geen bestek, lekker met je vingers. En constant blijven ze je bord aanvullen met rijst,saus of wat je maar wil. Ik dacht dat ik de rijst wel tot achter mijn oren zou hebben maar dat viel reuze mee. Errug lekker...
Na gister overdag z'on gevoel gehad te hebben van een " bad hairday" werd dat ' savonds weer op en top goed gemaakt. Gezellig wezen eten met een aantal en daarna wederom een afzakkertje in een tentje ergens op een derde verdieping waar zich alleen maar backpackers verzamelt hadden. heerlijk sfeertje wat ook te danken was aan een tweetal pooltafels. Mijn poolspel ging zowaar eens goed en ik liep dan ook heel trots in het rond. Zo aan de praat gekomen met een aantal nederlanders, een canadees een duitse en een engelsman. Zij hadden allemaal zo hun eigen verhalen en daar pik je dan altijd weer iets van op. In ieder geval weet ik dat ik hier nog een hoop te doen heb. a fijn..Vanmorgen om 10:00 kreeg ik mijn fiets aangereikt. Ik had er al vol spanning naar uit zitten kijken en was al een paar keer zenuwachtig de straat op en neer gelopen.Denkend..fietsen hier in Kathmandu, je bent gek man, ze rijden hier verdorie links en de enige manier om goed door het verkeer te komen is door flink aan je bel te hangen. Toch kan ik het dan niet laten. Wacht maar ghe,ghe...Ze zullen weten dat ik geweest ben. Daar was die dan, ik werd de trotse bezitter van een ouwe opoe fiets. Ff checke of alles werkt en op pad dan maar. Int begin was het wat onwennig maar al snel zat ik met een big smile lekker mee te bellen en te manouvreren. Af en toe was ik iets te enthousiast met het rukken aan mn bel dat ik doorschoot en bijna half over het stuur bungelde waarop mijn lippen zachtjes de voorband streelde(haha..hoooee verzin ik het he..)Ik had een plattegrond die ik van te voren goed bestudeerd had want ik wilde absoluut niet de toerist uithangen die pontificaal op de weg een enorme plattegrond zou uitvouwen. Ik wilde een richting op waar ik een aantal tempels zou vinden. Eitje......Na een half uur tot uur gefietst te hebben geen tempel te zien. Had er al lang moeten zijn. Dan nog maar een bergje op, heerlijk met -1- versnelling.Eindelijk boven een matig uitzicht over de stad die toch nog helemaal rondom me lag. Waar was ik en vredesnaam. Eerst nog maar een foto maken...shit,batterij leeg wat nu..terug naar het hotel nieuwe halen en nieuw plan de campagne maken..Ja hoor,platte band..grmbl,grmbl..Gelukkig een klein fietsemakertje.Die wilde wel een nieuwe binnenband inleggen voor 900 roepies.Wat...ben je gek bijna Euro 10,=, nee hoor dat feestje gaat niet door .20 roepies en anders niet. Tsja ..dus niet.. maarrr kreeg wel een beetje lucht. Gelukkig liep de band niet zo heel erg snel leeg en was ik ermee geholpen.Afzetter..Toen terug.Totaal de weg kwijt...Het leek ook steeds drukker int verkeer te worden en mijn band steeds leger.Als ik een maagband had dan zou die op dat moment erg strak hebben gezeten. ik begon hem al behoorlijk te knijpen. Toch maar vragen.Met veel handen en voetenwerk begrepen ze ong. waar ik naar toe wilde. Een jongetje fietste voorop.Op een gegeven moment kwamen we op een plein met .......jawel...allemaal tempels..gut dus hier..De jongen vroeg nog eens de weg aan een man die later gids bleek te zijn want hij wist me over te halen hem mijn gids te laten zijn voor een half uur/45min..Dit voor schandalig veel geld waar ik de helft af heb weten te krijgen maar hem alsnog een klein fortuin betaalde.nl euro 5,-. T was leuk en leerzaam maar vraag me nu niet meer wat hij gezegd heeft.Hij had nogal een redelijk nepalees accent. Uiteindelijk bedankte ik hem hartelijk en hij mij met een iets te grote glimlach.Hij wees me nog de weg naar mijn hotel en er kon niets meer fout gaan.Ondanks de uitlaatgassen,waarvan ik soms letterlijk een zwarte wolk recht in mijn gezicht kreeg,kon ik nog een aardig deuntje fluiten.Maar na een half uur bedacht ik dat ik weer hopeloos verdwaald was en mijn band was ook weer bijna leeg.Fluiten werd al iets minder.Op zoek naar fietsemakertje. Na veel kleine straatjes eindelijk een gevonden die weer lucht in mijn band kreeg. Ik gaf hem 10 roepie en kreeg netjes 5 terug.Na nog 5xde weg gevraagd en 10x hetzelfde rondje(voor de fam. a la Joure) te hebben gereden kwam ik eindelijk weer het vertrouwde vuilnis langs de weg tegen.PFfffffffffff..opluchting alom.Iemand vant hotel bracht me naar een fietsemaker en binnen no-time was de band gefixt.8 roepie moest ik betalen.Is ong. een dubbeltje.hoe kunnen ze het ervoor doen.Om de binnenband er weer in te krijgen gebruikte hij wel een schroeverdraaier.Het blijft afwachten morgen of hij hem daarmee alsnog niet lek heeft gestoken. Dit roept herinneringen op aan de elfsteden fietstocht waar iets soortgelijks gebeurde.ahhaha.. Zo da wast voor vandaag.Morgen nog een dagje fietsen en dan heb ik het wel een beetje gehad met de stad.Druk en een hoog smog-gehalte..Ik begin al aardig met de nepalezen mee te rochelen.Alleen zij spugen nog net iets verder.....