End off part one!!..en nog ff terug...

He hallo allemaal,

Hmmmm….tsja..enige verontschuldigingen mijner zijds zijn wel op z’n plaats denk ik.
Het is inderdaad wel een tijdje gelee dat ik iets van me heb laten horen. 1x skippen in een weekend dat we in Kathmandu zitten resulteert gelijk in 3wken wachttijd.

Maar nu zit ik er dan en heb besloten er eens rustig voor te gaan zitten .Pak koekjes en fles water in de aanslag en “ let’s go!!!”

Waar te beginnen, zoveel dingen weer gebeurd….Laat ik eerst eens een dagje uit ons leven op het bergje omschrijven.

Het is middenin de nacht wanneer we opgeschrikt worden door opa die op dat moment besluit dat het tijd wordt, voor heel het dorp, wakker te worden door prompt de radio op standje, -harder-kan-ie-echt-nie- te zetten. Grmmbl,we draaien wat onrustig in onze slaapzakken en vallen enigzins weer in slaap totdat we wat gemorrel aan onze deur horen. Volgens mij wil er iemand naar binnen..Het gemorrel houdt aan en moeders stapt luid zuchtend “ohhh,ohhh(meer kreunend)binnen.(het is blijkbaar nog erg koud) Ze grijpt de potten en pannen mee om hierin de locale drank ,raksi, te maken. Hmm..moet dat nou midden n de nacht??? Smaakt hij dan zoveel beter dan dat je hem sochtends om half 10 maakt??? A fijn…nadat het gerammel van de potten en zuchtende moeder vervaagd wordt er een nieuwe poging ingezet om te slapen..Brrr..ijskoude voetjes die maar niet warm willen worden, half vastgedraaid in de slaapzak,waar je soms in ligt als de worst in een hotdog broodje.
Als alles goed ligt en je bijna begint te geloven dat je voeten warm worden en je met een tevreden glimlach je op je zij rolt, dan plots een prikkeling in je blaas. Geen aandacht aan besteden,ogen stijf dichtknijpen, denken dat je al heerlijk droomt. Maar de blaas blijft je maar porren en je hoort hem roepen ‘he,he,hehhee...ik mot geleegd worden ‘ In gedachten schreeuw ik ’NU EVEN NIET !!’ ZIE JE NIET DAT IK NU DRUK LIG TE SLAPEN !!. Na een uur wint de blaas. Uit bed,strompel ik in het donker naar de smalle plastikke “maatbeker?”.Mikken en volgieten, op de tast naar het wcpapier en de missie is volbracht. Terug in bed om nog geen uur later wakker te worden en te constateren dat je het heerlijk warm hebt maar dat je er toch echt uit moet. Oma zal zo met de thee en het ontbijt komen,daarna naar het resort om te douche,wassen en lessen voor bereiden en naar school gaan.

Uit bed, met ijskoude vingers je aankleden, tanden poetsen, nog eens plassen. Van boven hoor ik Annelies roepen”hoeveel keer heb jij geplast vanacht???” Ik denk dat ze hiermee aangeeft dat de maatbeker vol zit. Uiteindelijk ztten we met z’n twee boven aan ons trapje braaf te wachten op het ontbijt.Even een anecdote .Ik:” Hmm..de thee is wel erg laat,zouden we iets verkeerds gedaan hebben gister??”,A.: “Nee, dacht het niet, of waren we dan toch te laat thuis?”Ik: “tsja,dat zal dan wel,zeg heb jij nog toiletpapier?” “ kak,nee, ..waar moeten we dan ons eten mee deppen,Uitwringen dan maar” “Ohh sst, daar heb je oma”

Oma:“Namaste, tattoo chea,..” Wij: “Danyabat,me too cha” {goedemorgen,hete thee, dankjewel, lekker}” “Drijft dit ook bij jou in de thee?” “Nee, moet ik het zo voor je weg mikken”(ik zat nl bij het randje) “Hmm …ja,wacht even, oma komt zo terug met heet water” .

Hier ging voornl ons ochtendgesprek over. Na het ontbijt zeiden we oma en moeders goedendag, probeerden soms in gebrekkig nepalees duidelijk te maken dat we een weekendje naar Kath. gingen en wanneer we dan terug zouden zijn of dat we uitgenodigd waren bij Shiva(nepaleze vriend) en dat we dan de vlgende dag weer terug kwamen. Een paar korte hoofdknikken van links naar rechts gaf aan dat ze ons enigszins begreep.Ook vuurde ze tig vragen op ons af waarop wij onbegrijpend schouderophalend en hoofdknikkend op terug reageerden. We deden ons best in ieder geval.

In het resort snel nog even een wasje doen of douchen, lessen voor bereiden en op naar school. Op school starten we met klas 3. Hier probeerden we kinderen werkwoorden te leren door ze uit te beelden. Het kon wat chaotisch worden wanneer iedreen al, springend en rennend door de klas ging. Hierna naar klas 7.de hoogste klas.Hier passeerde dictees,verhalen,bordspelletjs de revue. We hebben veel gelachen met « galgje’Teacher vs Students.Ik verloor meestal. Klas 1, 30min.was de max dat we het volhielden. wat kunnen die kinders schreeuwen zeg. Na 20min was de concentratie toch echt wel verdwenen en konden we het meestal nog wat rekken dmv een liedje of gekke bekken trekken. Dan klas 2, hetzelfde verhaal als klas 3 ong. Ook hier werd er gezongen ,gesprongen,gerend en af en toe werd het boek erbij gepakt. Na deze les was het pause, het is dan 13:05/13:15 en liepen we naar het shopje tegenover de school om daar samen met een aantal leraren , gepofte rijst met warme groenten naar binnen te schuiven.Een simple maar lekkere versnapering,soms wat aan de pittige kant maar ach…
Na de pauze volgde klas 4,6 en 5. Wat we in klas 7 hadden gedaan deden we ook in klas 6 maar dan wat simpeler en voor de klassen 4 e 5 hadden we ook het eenzelfde bedacht. Wel even de niveau’s aanpassen. Klas 4 was de grootste klas( > 50) en ook de rumoerigste. Hints vonden ze n deze klas geweldig.Een van ons ging dan even mee naar buiten om het toneelstukje voor te bereiden en dan werd het vol overgave(meer wij dan de kids) het woord uitgebeeld.Lachen man..!! Klas 6 nam ik hierna voor mijn rekening terwijl Annelies klas 3 nog eens nam om daarna samen klas 5 te doen. Tsja…deze duurde vaak maar een half uur.Kindertjes waren het vaak al wat zat aan het worden en wij ook wel eens. Vaak gebeurde het trouwens ook dat als we dan toch eens uitliepen we door een lerraar uit de klas gehaald werden om te zeggen dat we konden stoppen. We zagen dan dat al heel de school leeg was en de lokalen op slot. Als de principal er dan nog was konden bijna er niet onderuit een spelletje “bahgsal” met hem te spleen. Het principe van schaken maar dan met 4 tijgers en 20 geitjes oftewel 4 stokjes en 20 steentjes. De principal was altijd in zn nopjes want hij versloeg ons in een ongelooflijk tempo. Ik hem nu beloofd dat ik hem ga verslaan voordat ik terugga. Toen ik dit zei moest ik wel opletten dat het niet al te stampvoetend en briesend overkwam…(wacht maar principal.I’ll be back). (Zo nu eerst even een bak koffie,ben zo weer terug)

zo,nu weer een beetje opgewarmd en zit weer in het koude interetcafe om mn verhaal even af te schrijven. Waar was ik gebleven. oja …na voor de zoveelste maal van de principal verloren te hebben lopen we terug naar het resort,int gezelschap van wat kids die ons wat nepalees proberen te leren We worden warm ontvangen door Shiva(shiba) en Maila het personeel van het resort waarmee we ondertussen een hechte band hebben. Vreselijk lieve mannetjes. Shiva kan een mondje vol engels en daar hebben we de grootste lol mee. Maila kent helaas maar heel weing engels maar wordt er niet minder leuk om. Zij verwennen ons met thee, chapati’s(rijstbroodjes),cornflakes,pannenkoeken en nog zoveel meer. Even uithijgen, tijd voor onszelf. Heerlijk, we genieten met volle proppen. De laatste tijd storen we ons gelukkig steeds minder aan de voortdurend aandacht vragende, koekeloerende en giechelende kids en dat maakt het verblijf nog aangenamer. Even nog twee stomme acties beschrijven waar we allemaal enorm om hebben moeten lachen. We wilden de mensen daar een grappige foto geven van ons met een bedank briefje erbij. Ik had bedacht dat het wel leuk zou zijn om een handstand te maken op een van de terrassen met als achtergrond een prachtig uitzicht. Het zou dan net lijken of je op het randje van ee afgrond zou staan (2 mtr lager begon het volgende terras). Annelies had er een vraagteken bij,snapte het niet zo dus ik zou het even voordoen(voel je al nattigheid ??) A. met het fototoestel gereed en ik op mn handen staan, een fractie van een seconde stond ik daar,vond dit goed en wilde me door laten vallen want dacht dat ik nog een enorm grasveld achter me had. Zo gezegd zo gedaan. Het volgende moment, voel ik schaafmomenten en zit plots op mn gat -1- verdieping lager. Dit meisje had net iets te dicht bij het randje gestaan, geen grasveld maar het luchtledige dus. Ik kijk naar boven en zie twee mensen rollend van het lachen me af en toe aankijken!! Shiva” oh man,oh man..you good actor, en A…daar kon ik niks van verstaan. Die lach helemaal in een stuip…Voor mezelf een heel aparte gewaarwording en tranen over mn wangen, niet vd pijn want dat viel reuze mee. Zo sta je een handstandje te doen en zo zit je op je gat een verdieping lager. Niet al te lang hierna, week of twee was Annelies aan de beurt. Nog gekker. Zij had samen met Shiva bedacht om Rudolf(een aan het plafond hangend rendierpoppetje) met een karatekick , er op z’on manier eraf te schoppe dat ie in de mand terecht zou komen die Shiva vasthield. Ik proberen,zij proberen het lukte niet. A. maakte zich op voor de ultieme kick, wij kijken gespannen toe, zou het haar lukken… Ze zwiept haar been de lucht in, ze zwiept zo hard dat ze haar andere been ook mee schopt. Een luide knal op de grond was het gevolg. “Shiva; ‘oh man,oh man….en ik,” wat doe je noe???”Een kreun van A..”laat mij maar even liggen…’Pijnlijk maar kon er nadat ze zichzelf van de grond geschraapt had ook hartelijk om lachen….Hmmm…af en toe kind zijn is best leuk maar soms toch ook aan de pijnlijke kant,hi,hi…

Om half 6 begint het dan wat donker te worden en moeten we ons verblijf in het resort helaas beeindigen. Willen we op tijd bij ons gastgezin zijn dan moeten we echt voor het donker thuis zijn. In het donker komen we bij het huis en schreeuwen “NAMASTE”en proberen zo boven het geluid uit te komen van de radio van opa. (toch ietwat doof misschien)Een bedompte stem vanuit het huis “Aunohos” . Oma roept ons binnen. We trekken onze schoenen uit,weten dat we nu twee keer goed moeten bukken(lage deurposten) en schuiven op de, op de grond liggende rieten matten. Wat schaft de pot vandaag…We krijgen wat water over onze rechterhand gegoten , zo die is schoon…en zijn nu klaar om de maaltijd te ontvangen. Altijd rijst en groenten en saus. Variatie zit hem in de groente, de rijst warm of koud is, of het echte aardappelen zijn of een variant erop en of het deze keer scherp is of niet. Al met al redelijk te eten. Alhoewel, mijn voorkeur gaat toch wel uit naar warm eten. Waarschijnlijk net iets te laat dus. Als je bord bijna leeg is, staat oma al klaar om nog eens “refill” te doen. Weigeren heeft geen zin want je krijgt het zo wie zo. Je moet dan roepen “ ali kati,aaaaali kati”( klein beetje,kleiiiin beetje)waarop oma zegt “na me to chha” (ist niet lekker dan???)”jawel,jawel,oke klein beetje…en zo gaat dat door totdat je het lef ontwikkelt NEE te zeggen en vol blijft houden dat je toch echt niet meer wil maar het wel lekker vind. Soms een heel gevecht hoor!! Na het eten weer een plas water over onze rechterhand waarmee het vet nog echt niet weggespoelt word en onze sokken eraan moeten geloven. Stiekem vegen we onze handen dan hieraan schoon. Af en toe krijgen we nog een “raksy” aangeboden en ik een sigaret. Samen met oma rook ik er dan een. Ik vind dit een heerlijk gebroederlijk(zusterlijk) moment. Stiekem mag ik deze fam wel heel graag. Ze doen zo hun best(naja af en toe iets minder,maar ook deze mensen hebben weleens een slechte dag). We leren de kleinzoon nog wat nederlandse woorden, er wordt hier hartelijk om gelachen en de avond is weer compleet. Als we moeders enorm horen gapen en wij het ondertussen koud hebben nemen we afscheid en lopen naar het toilet om onze tanden te poetsen en even naar de sterren te kijken. Zoals gewoonlijk begint A. tijdens het tandenpoetsen aan een enorm verhaal. Versta er niks van….Daarna persen we er een plas uit en hopen van ganser harte dat dit de laatste voor de nacht zal zijn. In het donker naar boven en in de kamer op de tast naar de petroleumlamp en lucifers. Bij dit lichtje proberen we nog wat te schrijven of te lezen maar geven het na enkele minuten dan toch op. Kruipen dan in onze slaapzakken en de daaropvolgende minuten wordt de kamer gevuld met het geluid van schuivende in slaapzakken heen en weer gaande voeten. Warm worden jongens,oke we weten dat het wat klam en koud is maar op deze manier moeten jullie toch weer warm worden. Dit meestal zonder resultaat. De Mp3 spelers worden aangezet(als ze het doen) en zo dommelen we in slaap.

Al met al toch weer een lekker dagje

Zo,..dit was int kort een beschrijving van een dag uit ons leven. Binnenkort wordt het weer een ander verhaal. Voor aanvullingen verwijs ik nog even naar de site van A. Die heeft nog een leuk kippenverhaal. www.annelieslies.waarbenjij.nu

Wat zijn mijn volgende plannen:
- morgen ga ik weer terug naar Dhading om een paar weken uit te hijgen in het resort. Wat te schrijven en te lezen. Ook wil ik de nepaleze taal meer onder de knie krijgen om beter te kunnen communiceren met de nepalezen en om een belofte waar te maken. Nog wat andere scholen bezoeken etc.etc. Geen verplichtingen,gewoon mijn eigen ding. Heerlijk.
- Na Dhading,..de Bergen in,op zoek naar een klooster. Ik wil wel eens mee maken hoe dat leven is.
- Tsja…en dan…..(wordt vervolgd)

Tot snel(hmm.. week of - 3- ??) Dikke kus en een warme ‘ Namaste’
Mirjam 