Happy Holly !!!!

Het is zaterdagmorgen 03 maart 07:00. Moeizaam open ik mn ogen en bedenk dat de nacht wel erg snel voorbij is gegaan. "Ben er toch net ingekropen??" Ja...gister was het ook wel weer erg gezellig.

Yeahhh!! vandaag is het "Holly".Wat het betekent weet ik nog steeds niet maar vandaag wordt iedereen hier bekogeld met waterballonnen en gekleurd poeder.Dit gaan we vieren. Niet in Kathmandu want dat schijnt nogal druk en hectisch te zijn en de nepalezen vinden het dan leuk, je in deze hectiek je op wat eigenaardige plekken te betasten. Nu lijkt me dat niet zo heel erg fijn dus hebben Hanneke en ik maar besloten mee te gaan met een georganiseerd reisje richting Barrabise. Om daar in een prachtig resort "Holly" te vieren.

Ik laat me uit bed vallen en ga de confrontatie aan met de spiegel. Een gerimpeld gezicht met half dichte ogen kijkt me aan. "Goedesmorgens Mirjam, jij moet nu douche". Een kreun,een plof en Hanneke is nu ook uit bed. Ja, we hebben er zin in.

We lopen naar de afgesproken plek en bij aankomst is Hanneke al enigzins nat. Twee voltreffers in dr nek. Deze kwamen ook redelijk hard aan, gezien ze van 5 hoog gegooid waren. "Ja, tis goed dat we Kathm. ontvluchten". Er staan al een bult mensen te popelen om te gaan en er heerst een gelaten stemming.Met zn allen lopen we naar de bus, hier en daar een waterballon ontwijkend. Gelukkig nog geen poeder want dat schijn je eigenlijk niet meer uit je kleren te krijgen. Voordat Hanneke in de bus wil stappen krijgt ze nog een volle laag tegen haar poepgaatje gedrukt. " smerig, jongens...ja, rijden met die hap"

Drie bussen vol rijden weg. Op naar " last resort"(een een machtige plek waar je ook kan bungy jumpen, vandaar die naam zeker).

halverwege de rit maken we een tussenstop. Overal kindjes onder de poeder en gewapend met ballonnen. Gelukkig zitten we in een Holly-vrije-zone en blijven we gespaard.

Het is prachtig weer en besluiten met een 5-tal anderen op het dak van de bus te gaan zitten. We zijn nu Kathm. uit dus ja...we zullen vast niet meer bekogeld worden. Ik besluit om achterop de bus te zitten want voorop krijg je vast de volle laag mochten we nog fanatiekelingen tegen komen. We zijn nog geen 5 min onderweg en een van ons heeft al een ballon in zn nek. we zijn nu de "Shooting Ducks". We hebben niks om terug te gooien. Al snel wordt er iets op gevonden. Hanneke en ik hebben ballonnen bij ons en deze moeten alleen nog gevuld worden. Vanuit de bus krijgen we wat waterflessen aangereikt en kan het monnikenwerk, het vullen van de ballonen op het dak van een rijdende bus, beginnen. ondertussen tig waterballonen en gekleurd poeder van buitenaf incasserend.

Het gaat tergend langzaam en we zijn sterk in de minderheid maar tussen de dorpjes in is er net genoeg tijd om voor iedereen -1- ballon te vullen. Een volgend dorpje is in aantocht." on the right, on the right...children, throw now,now," en daar vlogen een 6-tal ballonnen. " we've one hit....hahaha..." we zien een beteuterd kijkend nat kindje, uitgelachen door zn vriendjes ons na-staren...." ja..kereltje, dat had je niet verwacht he...?"

Het water raakt op. We hebben meer nodig. We stoppen in een grote plaats met iets te veel lachende en watergooiende mensen. hanneke en sebastiaan schieten de bus af om vervolgens een winkeltje in te duiken. 15 flessen water worden het dak opgegooid. Hanneke klimt met een grote smile de bus op. Haar gezicht zit onder rood en oranje poeder. De kleine rotzakjes hadden haar te pakken gekregen op het moment dat ze met haar handen vol flessen in het winkeltje stond af te rekenen. In die tussen tijd zijn wij, die achterbleven op de bus al overgoten met een tig-tal emmers water die vanuit een raampje net boven ons, door een vrouw met een grote lach, worden leeg gegooid. Die mensen hadden me toch een lol.

We hebben onze munitie.Nu vol gooien die hap. Rijden bus, rijden...nu,nu...!!, want daar komt net een groep jongeren aan met beschilderde gezichten die wel heel gemeen lachen.....Ze komen steeds dichterbij..Ik heb mn fles water in de aanslag en duik een beetje weg. Ik kijk naar links klaar om toe te slaan. Op dat moment voel ik een enorme stofwolk van rechts langs me heen gaan. Een voltreffer...Rood poeder in mn rechteroor,oog haar en jas en broek zitten er helemaal onder...flop..een emmer water erboven op . Voordat ik wraak kan nemen , rijd de bus weg en rest mij niets anders dan mn oog te spoelen met water. Man, ik zie dr uit. Mijn oude kleren zitten in mn tas, had niet verwacht dat de strijd zo vroeg al zou beginnen. " Beetje dom Mir,..beetje dom..hahaha" Dit kan niet meer stuk. wat een belevenis. De Nepalezen en wij hebben de grootste lol. Hanneke en ik houden de eer van nederland hoog en de andere Italie, Amerika, zwitserland en Spanje..Dapper blijven we strijden en van dorp tot dorp bespreken we onze strategieen en roken we rare sigaretjes. we hebben een band..hahaha..

Zeiknat en onder de gekleurde poeder komen we aan bij het resort. Schreeuwen nog even "HAPPY HOLLY" om daarna onze laatste ballonen te gooien naar de lachende rondrennende kinderen die ons uiteindelijk de volle laag geven als we hulpeloos het trapje van de bus afklimmen. " Rotzakjes....We rennen ze nog even na onder grote hylariteit van de volwassen Nepalezn.

Mooi man...voldaan lopen we over de grote ijzeren hangbrug en werpen een blik in het diepe ravijn. Een moordplek!!!

Onze tenten zijn nog niet klaar. We vleien ons neer in het gras en laten ons opdrogen in het zonnetje. Van een van de vrijwilligers komt er nog een zakje ballonnen te voorschijn en al snel wordt er besloten om ook deze maar vast te vullen want er zal straks een volgende " battle' van start gaan. Wij nederlanders willen dan niet onvoorbereidheid ten onder gaan.

Bij de wc staan we ons te verdringen voor het kraantje. Hier en daar vliegt er een testballon door de lucht en sluit ik me op in de wc waar ook een kraantje is en leg een eigen voorraadje aan. Ik open voorzichtig de deur en gelijk moet het lampje van de wc eraan geloven. Bart had een lichte afwijking naar links...maar staat er niet minder om te grijnzen.

Gewapend met een emmer en een plasticzak vol ballonnen lopen we naar de veldjes waar iederen ligt te relaxen. Als er een ballon over de dam is...???....Ballonnen vliegen plots over en weer. Gelach en gegil. Binnen 5min is onze emmer en zak leeg. Nahijgend en lachend kijken we om ons heen en zien dat het t veldje leeg is en constateren dat wij de enige zijn die net een hevige strijd geleverd hebben. Hmmm...valt een beetje tegen.

” Nog een keer dan...???’ yep...en even later begint het verhaal van voren af aan. Ondertussen worden we gefilm door een cameraploeg en word Bart nog geintervieuwd. Camera’s met enorme lenzen omringen ons. Lachen man…Nu moeten de nepalezen eraan geloven, het is tenslotte hun feestje. Maar deze rakkers zijn bijzonder snel en wij erg traag De strijd is dan ook van korte duur.

Het gevecht is ten einde, onze tenten zijn gereed. Het eten staat klaar en wat is het weer lekker. Wat hebben we het goed...ik dwaal in gedachten even af naar de mensen in Dhading en besef dat ik een rijke verwende westerling ben...dit voelt zo krom.......

Nog geen uur later sta ik te swingen op heerlijke muziek van een ”live-band” . deze zwakt echter wat af terwijl de avond vordert. Het lijkt of ze ook wat meer te beginnen te lallen...

Ik laat me dan maar achterover vallen op het grasveld en kijk naar de volle maan.

Ja man...Ik heb het goed....