Annapurna basecamp, jodelaaahhhhhh

he hoi allemaal,

Waar te beginnen.... Gister terug uit de bergen. Wat een belevenis, wat een ervaring. Wederom weer een hoop geleerd. Vooral hoe je dingen niet moet doen. Probeer het even van dag tot dag terug te halen. Eerst even dit

Lichaamlijke ontwikkeling:
Ong 5 kilo kwijt maar peuzel er nu al weer een hoop bij aan
Kuiten als ballonnetjes, bang voor klapkuit
Ontdekt dat beenhaar wel erg snel groeit en de aanwas op mijn benen aanzienlijk is
Schrale, rode plekken met hier en daar wat eeld op billen door schuren rugzak
Brug gemaakt tussen beide wenkbrauwen, is dus nu -1- mooie lange zwarte streep.Maakt het wel moeilijk -1-wenkbrauw op te trekken. Alles gaat mee

Geleerd dat.
Je niet als klein kind in plasjes moet springen want je schoenen en sokken zijn de volgende dag echt niet droog
Dat wanneer je al jekleren aanhebt in je slaapzak dat draaien onmogelijk wordt en al snel de neiging hebt over de bedrand te rollen
Bergschoen van Boerenbond niet op deze tocht berekend zijn. Kleine slijtage aan zool en zeker niet waterproof.



1ste dag:
Om half 7 opgestaan en laatste spullen ingepakt. Voel me wat zenuwachtig want ik weet niet wat me staat te wachten. heb ik toch wel genoeg bij me? Vergeet ik niks? Ik spit diep in herinneringen terug naar de enige berg/klim/wandelervaring z' on 15jr terug in Nieuw Zeeland. Pijnig mijn hersens en bedenk dat ik het er maar mee moet doen. 7u ontbijten, dan nog maar wat extra geld pinnen en op naar Het hostel waar ik de gids zou treffen. Vandaaruit gaan we met taxi naar beginpunt wandeltocht. Laat nu net net op deze dag....grmmmbl..........taxi's en bussen in staking liggen. eerste stuk lopen al dus, gelukkig tegen een niet al te groffe prijs krijgen we nog een eenzame taxichauffeur te pakken die ons met een big smile wegbrengt. Bijna bij eindbestemming valt ook nog eens de taxi stil en met een aantal dorpsbewoners daar mochten we duwen..hi,hi.. Uiteindelijk na een uur bereiken we het startpunt en volle goede moed gooi ik me rugzak om en beginnen we onze tocht. we werden verwelkomt door een stenen trap die ons steil omhoog leide van 700meter naar ong 1200 meter.Een echte kuitenbijter........tsja..zo in het zonnetje een lekker begin en al snel dreef ik in mijn schoenen en kleren..Dit ging zo z' on beetje de hele dag door. Denk je dat je er was dan mocht je gelijk weer met dezelfde snelheid naar beneden en op naar de volgende heuvel, Gaf niks want ik voelde me fit...' s avonds in een bergdorpje in een guesthouse overnacht. Je zou het niet verwachten maar ze zijn daar van heel wat gemakken voorzien. Het is dan wel geen luxe maar het werkt. Hete douche, heerlijke rijstmaaltijd en een goed gesprek met Damber(was mijn, ietwat adhd gids) en vroeg naar bed. (20:00u)

Dag 2
Aaaahhhhhhhhhh…eertse stap uit bed en mijn beenspieren schreeuwen het uit. Wat wankel hierdoor sleep ik me naar buiten want moet enorm piesen. Sta even stil. De ochtendfrisheid slaat me int gezicht, ff snuiven.mm heerlijk en wat een uitzicht. Een nieuwe dag en een goed begin. Ik laat me hierna verwennen met een hete melkthee en een Tibetan brood.Een soot pannekoekachtig vettig brood met honing. Tas weer inpakken en gaan..Geen warmingup, maar gelijk beginnend met een fixe afdaling. Ik hoor mijn benen kraken en piepen…constant naar de grond kijkend want het wederom een trap
Waarbij toch echt geen misstep wil maken want er hangen hier geen netten om je op te vangen, zoals op een skipiste. We lopen een aantal uur, lunchen dan in een dorpje en trekken weer verder.Heuvel op en neer. Savonds herhaalt zich het volgende ritueel als de vorige avond en dit gaat zo door tot. ongev. Dag 4. Van 700 mtr naar 1700, van 1700 naar 2100 en van 2100 naar 2900 en van 2900 naar 3750. In deze dagen zijn we aantal keer dezellde mensen tegengekomen en liepen dan een stukje met hen op. Damber was altijd erg gelukkig mete deze ontmoetingen want dank on hij zijn engels ophalen en over zijn geliefde onderwerp praten nl de politiek in Nepal maar vooral in Amerika en andere landen. In deze gesprekke had hij vaak het hoogste en luidruchtigste woord. Hahaha..het viel me op dat we vaak, al snel weer alleen liepen. De anderen haakten af door het nemen van een iets langere pause dan normal hahaa…

Dag 4 kwamen we dus aan op Macchapuchre basecamp en hadden nog z’on 400 meter te gaan voor ons doel Annapurna Base Camp(A.B.C). Na de lunch zouden we hiernaar toe lopen en het zou ons twee uur kosten. Ik was behoorlijk kapot en voelde me niet echt lekker maar kon niet wachten We stonden net op het punt om te gaan toen er mist op kwam zetten en overging i regen en daarna overging in sneeuw. Aangezien ik niet op zoveel nattigheid en kou ,qua kleding berekend was besloten we op deze plaats te overnachten en de volgende dag zonder onze rugzakken het laatste stukje naar boven te lopen, daar te ontbijten en dan weer terug te gaan. Oke geregeld. In het guest house zaten nog meer gestrande reizigers en al snel zaten we rond de tafel te kaarten met wat gidsen en draggers en nog…gezellig maar koud. Onder deze tafel stond een enorme petroleumpit die pas na vijfen aangestoken zou worden. Rond de tafel hingen dekens zodat wanneer de pit aanging en iedereen zn voeten ondergeschoven had er geen warmte verloren ging, Heerlijk z’on system. Er had alleen een bordje bij moeten hangen van D’ont Try This at Home…levensgevaarlijk maar wel lekker. Ondertussen wordt dit wel een erg lang verhaal …Alsjullie het niet erg vinden kort ik het wat in.

Volgende ochtend na een misselijkmakende nachtrust om 5uur opgestaan en met veel pijn en moeite naar boven gelopen. Mezelf vaak tegenkomend, kappen of niet. Stug doorlopen dan maar, ben zo dichtbij. Prachtig uitzicht. De Bergen zo dicht bij. Ik op 4130 meter hoog en nog torende rond mij de Bergen recht boven me uit. Bergen tussen de 7000 en 800 meter. I Did It. Wauw,.. zo een tijdje rond gelopen, genoven,fotos gemaakt van de sherpa.s (geel/rode pakjes), int zonnetje hangen en daarna weer naar beneden. Onze rugzakken opgehaald en na lang aandringen van Damber liet ik hem mijn rugzak dragen en droeg ik de zijne. Stiekem was ik hier heel blij om want ik voelde flink beroerd en mijn rugzak ws wel erg zwaar. Van 4130mtr naar 2350. Om half 4 kwamen we uit een vette regenbui gelopen en nestelden we ons in een guesthouse. Ik vloog eerst naar de wc en daarna de kamer en liet me op mijn bed vallen met de intensie er niet meer van af te komen. Er was weer electricieteit, de matras van 3cm dik voelde heerlijk zacht en een hete douche was binnen bereik. Wat wil een mens dan nog meer. Wat waardeer je deze dingen dan toch des te meer…Gedoucht en ziek,zwak en misselijk in bed gekropen. Flinke schijterij had me te pakken. Damber verzorgde me met een extra deken en thermos met heet water en opdracht dat ik veel moest drinken. Het gat in de wc en ik warden daarop volgend dike maatjes. Uiteindelijk diaree remmers geslikt en tot op heden moet ik nog steeds niet poepen…sterk spul….Volgende dagen naarmate we meer afdaalde voelde ik me al een stuk beter. We reorganiseerde de route en spraken af dat daar waar het mooi was, ik me neer zou vleien en de volgende dag pas weer verder zouden gaan. Heerlijke dagen zijn dit geweest. Niet doorstampen maar heerlijk genieten van prachtige uitzichten, het ontmoeten van fijne mensen enz. In een prachtige badkamer gezeten, verstrekt ddor de natuur. Enerzijds een bulderende ijskoude rivier en anderzijds een hete waterbron waar dit meisje heerlijk in lag te genieten. Verder afdalend, prachtige besstjes en vlinders gezien. Blauwe sprinkhanen,gele kleine vlinders die zo lag over de grond vladderde dat je echt moest oplettten ze niet te verpletteren met een ondertussen versleten bergschoen,. Al met al heerlijk genoten. Eenmaal uit de Bergen een stadsbus terug. Binnen zat vol dus dan maar op het ijzeren rek op het dak. Na ong 1.5 uur een prachtige afdruk van traliewerk in mijn bil tot gevolg. Hahahaa

Zo dit was een beknopt verslag van de tocht naar A.B.C. Ik blijf hier nog een paar dagen en dan terug naar kathmandu. Nog ff luieren en dan ant werk

Jongens van internetcafe worden wat ongeduldig hier,…kap ermee en tot snel………….